فاصله قابل توجهی بین باید‌هایی که می‌بایست باشیم با واقعیت‌ها وجود دارد
تاریخ انتشار: ۲۰ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۱۴۴۳۱
رئیس مجلس شورای اسلامی گفت: ما با وجود اینکه در جنگ ۸ ساله بودیم، اما گام‌های بزرگی برداشتیم، ولی در عین حال اقرار می‌کنم که فاصله قابل توجهی بین باید‌هایی که می‌بایست باشیم با واقعیت‌ها وجود دارد که مردم ما نیز از این فاصله رنج می‌برند. ریشه این فاصله نیز این است که ما مسئولان و نخبگان جامعه و آن‌هایی که نسبت به مردم وظیفه داریم از باور‌هایی که با آن انقلاب کردیم و به پیروزی رسیدیم فاصله گرفتیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش ایسنا، محمد باقر قالیباف پنجشنبه شب در مراسم عید مبعث و جشن پیروزی انقلاب اسلامی در مسجد جامع اهل بیت (ع) شهر بومهن ضمن گرامیداشت عید مبعث و دهه فجر، عنوان کرد: انقلاب اسلامی به برکت امام و شهدا تحول عظیمی در این مقطع و دوران معاصر ایجاد کرد. این انقلاب در راستای همین بعثت و مسیر ارزش‌های الهی است که تا جهان، جهان است این افتخار برای یکایک ما ثبت شده است که انقلاب اسلامی ما را از ظلم نجات داد.
قالیباف تأکید کرد: دینی که ما امروز از آن صحبت می‌کنیم هم باید دنیای ما و هم آخرت‌مان را تأمین کند، البته بدون شک وقتی در دنیایی قرار می‌گیریم که مستکبرانی مثل آمریکا و رژیم‌های سفاک و غده سرطانی مثل رژیم صهیونیستی در آن وجود دارند برای اینکه با استقلال و آزادی، عزتمندانه زندگی کنیم و در مقابل جبهه باطل و شیطان بایستیم بدون شک هزینه خواهد داشت.
وی ادامه داد: نبی مکرم اسلام (ص) که فرستاده خداست بعد از رسالت، سختی‌های زیادی را متحمل شد و این یک سنت الهی است. ما در زندگی عادی خودمان نیز وقتی کسی بخواهد به ما زور بگوید حاضر هستیم همه دارایی خود را بدهیم، ولی زیر بار زور نرویم؛ حتی اگر کسی بخواهد با منت چیزی را به ما بدهد حاضریم سختی بکشیم، ولی آن را قبول نکنیم. ما در فرهنگ و دین‌مان یاد گرفته‌ایم که عزت و شرفمان را حفظ کنیم و برای آن هزینه بدهیم.
رئیس قوه مقننه یادآور شد: البته در حوزه خدمات نیز این انقلاب گام‌های بسیار بزرگ و افتخارآمیزی برداشته است. ما با وجود اینکه در جنگ ۸ ساله بودیم، اما گام‌های بزرگی برداشتیم، ولی در عین حال اقرار می‌کنم که فاصله قابل توجهی بین باید‌هایی که می‌بایست باشیم با واقعیت‌ها وجود دارد که مردم ما نیز از این فاصله رنج می‌برند. ریشه این فاصله نیز این است که ما مسئولان و نخبگان جامعه و آن‌هایی که نسبت به مردم وظیفه داریم از باور‌هایی که با آن انقلاب کردیم و به پیروزی رسیدیم فاصله گرفتیم.
قالیباف با بیان اینکه با همان باور‌هایی که در انقلاب به پیروزی رسیدیم، امروز عظمتی در حوزه‌های مختلف در منطقه و جهان داریم گفت:، اما در برخی مسائل سیاسی و اقتصادی از این باور‌ها فاصله گرفتیم و فراموش کردیم هرجا موفق بودیم ۲ دلیل داشت نخست باور به ارزش‌های الهی که ما جوانانی که در جبهه بودیم با پوست، گوشت و استخوان خود لمس کردیم که این باور‌ها چه تأثیری دارد و دوم باور به قدرت و نقش مردم.
رئیس مجلس اضافه کرد: ما روزی به جنگ رفتیم که افراد نظامی حرفه‌ای نبودیم و حتی سلاح هم نداشتیم و به‌هیچ عنوان تجهیزات ما با رژیم بعث قابل قیاس نبود تا جایی که تجهیزات و مهمات را از دشمن به غنیمت می‌گرفتیم و با آن می‌جنگیدیم. اگر تاریخ ایران را نگاه کنید طی دوران گذشته قبل از انقلاب هرگاه جنگی اتفاق افتاده است بخشی از خاک کشور از ما جدا شده است، اما در ۸ سال دفاع مقدس یک وجب از خاک کشور هم کم نشده است. چه کسی این مهم را رقم زد؟ مردم! ارزش‌های الهی و مردم بودند و امروز همه نیروهای مسلح می‌دانند که برگ برنده کشور در جنگ ۸ ساله مردم و نیروی‌های بسیج بودند.
وی با بیان اینکه بسیاری از افراد و نیروهای مخلصی که در جبهه شاخص شدند یا کارگر بودند یا معلم و یا مهندس، افزود: این افراد از قشر مردم بودند و هیچ سابقه نظامی نداشتند پس این موضوع مهم است و ما باید توجه کنیم که اگر ایرادی امروز در کشور وجود دارد از این باور‌ها فاصله گرفته‌ایم.
قالیباف گفت: امروز ما در حوزه مسائل دفاعی و امنیتی وقتی جوانان حضور دارند نتیجه آن این می‌شود که می‌توانیم داعش را در هزارو ۲۵۰ کیلومتر آن طرف‌تر در ساختمانی که مرکز توطئه و فرماندهی آنها بود با موشک بزنیم و این تکنولوژی و قدرت با استفاده از تخصص‌های گوناگون و به روز حاصل شده است، اما وقتی می‌خواهیم خودرو بسازیم نتیجه آن رضایت بخش نیست. این مسئله نشان می‌دهد مشکل ما مدیریتی است و در واقع آن باور‌هایی که از آن صحبت کردیم در برخی از مدیران وجود ندارد لذا باید از این ظرفیت بالقوه استفاده کرد.
منبع: فرارو
کلیدواژه: قالیباف مسئولان قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل باور هایی باور ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۱۴۴۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کیفیت و بی‌توجهی: دست اندازی در جاده پیشرفت راهسازی ایران
سال ۱۸۵۲ بود که بشر برای نخستین‌بار در خیابان‌های شهر پاریس آسفالت ریخت. از آن به بعد، این فناوری نفتی محبوب‌تر شد و با رشد صنعت خودرو، ضرورت پیدا کرد. کشوری در جهان نیست که خیابان آسفالت نداشته باشد.
به گزارش پدال، هر بار که از خانه خود بیرون می‌آییم، آسفالت یکی از اولین تصاویری است که آن را می‌بینیم؛ هرچند که کمتر به چشم می‌آید. بنابراین می‌توان با اطمینان گفت که نقشی اساسی در زندگی ما دارند.
متاسفانه با وجود اینکه کشور ما یکی از اصلی‌ترین و بزرگ‌ترین تولیدکنندگان نفت جهان به شمار می‌رود، در فراهم‌آوری آسفالت باکیفیت برای شهروندانش مشکل دارد. پس در این مقاله بر آن شدیم که نگاهی به این مسئله داشته باشیم که اصلا آسفالت خوب چگونه است؟ چه پیش‌نیازهایی برای تولید آن وجود دارد؟ سپس به مشکلات اصلی راهسازی شهری و بین‌شهری نگاهی می‌اندازیم.
در انتها هم به پاسخ شهرداری‌ها به معضل سرعت یعنی دست‌اندازها ادای احترام خواهیم کرد. اما پیش از هر چیزی، شایسته است نگاهی مختصر به نحوه تولید آسفالت داشته باشیم.
ابتدا سنگدانههای سرد مانند شن و ماسه به خشک‌کن منتقل می‌شوند. سنگدانههای خشک‌شده با استفاده از صفحه ارتعاشی در اندازه‌های مختلف دسته‌بندی می‌شوند و به ترکیب قیر و مواد فیلر می‌رسند تا ذخیره‌سازی شوند.
واحد کنترل کیفیت، استاندارد آنها را بررسی می‌کند. در این فرایند از آسفالت بازیافتی هم استفاده می‌شود که میزان آن باید درحد طبیعی باشد وگرنه افزایش آن باعث کاهش کیفیت آسفالت خواهد شد.
شاید برای مصرف‌کننده، صاف‌ترین و تیره‌ترین و خط‌کشی‌شده‌ترین شکل آسفالت بهترین آن باشد اما پیش از تبدیل کردن خیابان به پیست مسابقه باید به نکاتی توجه شود.
کیفیت بالای قیر، دانه‌بندی مناسب سنگ‌دانه در مرحله تولید، مقاومت فشاری مناسب و استفاده درست از گیلسونایت، زیرسازی درست، سطح روان آسفالت‌کاری، مقاومت کششی خوب، مقاومت در برابر ترک‌خوردگی و قیمت مناسب از جمله ویژگی‌های اصلی یک آسفالت درخور هستند. با در نظر داشتن این فاکتورها، بهتر می‌توان به خیابان‌ها و جاده‌های داخلی نگاه کرد و آنها را ارزیابی کرد.
چرا آسفالت خوب مهم است؟نهایتا چه راه خاکی باشد و چه آسفالت، خودروهای ما آن را می‌پیمایند. اما در پذیرش این واقعیت نه‌چندان خوشایند دو فاکتور مهم وجود دارد: نخست آنکه به‌عنوان شهروندان این سرزمین باید بدانیم که لایق خدمات شهری درست و مناسب هستیم.
هرچند این کلیشه در سراسر جهان وجود دارد که «مردم باید حقشان را از مدیران، طلب کنند» اما هیچ‌گاه نباید این مسئله باعث شود تا جایگاه خود را فراموش کنیم. هدف اصلی ایجاد یک سازمان خدمات‌رسانی است نه بهانه‌تراشی!
دوم آنکه بهره‌مندی از آسفالت مناسب می‌تواند تاثیر به‌سزایی روی سلامت خودروهای ما داشته باشد. بخش بزرگی از خودروهای بازار داخلی بی‌کیفیت هستند. شرایط اقتصادی مشتری ایرانی را مجاب کرده تا به پایین‌ترین سطح امکانات مانند سیستم تهویه و بالابر برقی شیشه بسنده کند (هرچند این مورد هم تا چندی پیش به‌عنوان آپشن معرفی می‌شد).
پس اگر خودروی بی‌کیفیت را در خیابان یا جاده بی‌کیفیت قرار دهید، نتیجه آن چیزی جز افزایش استهلاک خودرو، ناراحتی سرنشینان و افزایش دردسرهای سازمان‌ها نیست.
تصور کنید یک خیابان مهم و پرتردد در شهر ۶۰ هزار نفری «الف»، کیفیت مناسبی دارد، به‌اندازه کافی بزرگ است و به‌جای دست‌اندازهای بی‌امان، از خط‌کشی درست و سیستم ترافیکی هوشمندانه استفاده می‌کند و صدالبته مانند سطح کره ماه، مملو از چاله نیست.
تردد خودروها در این مسیرها سروصدای کمتری در کابین ایجاد می‌کند. خط‌کشی‌ها هم می‌توانند به حرکت مردم نظم بیشتری بدهند تا حرکت ترافیک روان‌تر باشد. در نتیجه، آرامش راننده و سرنشینانش بیشتر حفظ می‌شود که خود، روی کیفیت رانندگی و کاهش تصادفات تاثیری مثبتی خواهند گذاشت.
علاوه‌بر آن، شهر ظاهر مرتب‌تری می‌گیرد و سطح رضایت عمومی از زندگی در آنجا افزایش پیدا می‌کند. اگر خیابان‌های شهرهای زیبا یک فاکتور مشترک با یکدیگر داشته باشند، آن آسفالت و خیابان‌کشی مناسب است.
از دید نگارنده، در زمینه زیبایی شهری، پس از آسفالت و ساختمان‌های مرتب، خودروها اهمیت پیدا می‌کنند. من هم دوست دارم با خرید یک دستگاه پورشه ماکان به زیبایی شهرم کمک کنم اما همان‌طور که در مقالات دیگر اشاره کرده‌ام، گاراژ خانه‌ام برای آن جا ندارد!
بی‌شک پاسخ این سوال، یک «بله» به‌وسعت ایران است. پیشتر در مقاله‌ای جداگانه به نبود آینده‌نگری در طراحی شهری اشاره کرده بودیم که می‌توانید آن را از بخش مقالات مرتبط (ابتدای مطلب) مشاهده کنید. کیفیت پایین زیرسازی یکی از اصلی‌ترین معضلات راهسازی ایران است. مسئولان راهداری و شهرداری‌ها به‌گونه‌ای در انجام پروژه‌ها «صرفه‌جویی» می‌کنند که انگار اگر یک پروژه با کیفیت «عالی» به اتمام برسد، آن مسئول را تبعید خواهند کرد.
سازمان‌های ما برای حفظ سرمایه و جبران کمبود بودجه‌هایشان از کیفیت خدمات کم می‌کنند اما دریغ از آنکه همین انتخاب باعث خرج و نگرانی بیشتر برای مردم و خود سازمان مربوطه می‌شود. نمونه آن هم در مناطق مسکونی و جاده‌های بین‌شهری کم نیست.
اگر شما هم یک مسیر را روزانه طی کنید، با چاله‌ها و خرابی‌های آن آشنا می‌شوید. برای اینکه از وضعیت جاده سایر نقاط کشور هم با خبر باشید، کافی است یک‌بار بلیط هواپیما تهیه نکنید و با پژو یا سمندهای زرد خطی از شهر «الف» به «ب» بروید.
نمی‌دانم چه کسی، چگونه و در نتیجه چه اتفاقی استفاده از دست‌انداز در خیابان‌ها و به‌ویژه، جاده‌های کشور مناسب و «عقلانی» دانسته است؟ از زمانی که به‌عنوان یک کودک دوچرخه‌سواری یاد گرفتم، با دست‌انداز سر کوچه مواجه شدم.
به یاد دارم که به من می‌گفتند وجود آنها برای کاهش سرعت مردم و موتورسواران ضروری است. تا اینکه با خودرو در جاده‌های شمال کشور، از خراسان‌شمالی تا گیلان، سفر کردم و با دست‌اندازهای بی‌شمار روبه‌رو شدم.
دست‌اندازهایی که اگر با سرعت قانونی جاده از آنها عبور کنید، حتما اتفاقی ناگوار برای شما یا خودروتان رخ خواهد داد. بی‌شک شماری از آنها هم فاقد تابلوی هشدار هستند که خود احتمال عبور نامناسب از روی دست‌انداز را افزایش می‌دهد.
برایم سوال است که چگونه مردم کشورهای دیگر از تاجیکستان گرفته تا ایالات‌متحده به اندازه ما به دست‌انداز نیاز ندارند؟ یعنی ما موتورهای بیشتری داریم؟ با توجه به جمعیت کشور آمریکا این مورد بعید است. آیا خودروهایمان سریع‌تر هستند؟ گمان نمی‌کنم چون حتی مردم تاجیکستان هم به انواع مرسدس‌بنز و بنتلی دسترسی دارند پس قطعا سریع‌تر نیستیم.
آیا رانندگی پرخاشگرانه‌ای داریم؟ پس چرا مسئولان توانمندتری برای «مدیریت درست» رفتارهای ترافیکی روی کار نمی‌آیند؟ دوست دارم این مطلب را با همان سوالی که آغاز کردم خاتمه دهم: چرا کشور نفت‌خیز ایران، همچنان از مسیرهای بی‌کیفیت رنج می‌برد؟ چرا از دست سرعت‌گیرها راحت نمی‌شویم؟
کانال عصر ایران در تلگرام
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»